Als commercieel directeur van Landal GreenParks was hij verantwoordelijk voor 12.500 huisjes door het hele land. Twee jaar geleden ging het roer om. De Volvo en de dure pakken deed hij de deur uit. Er kwamen rubberlaarzen voor in de plaats. Bas Hoogland (55) verruilde Leidschendam voor Vijlen en verhuurt tegenwoordig nog maar twee huisjes. „Het tempo is hier heerlijk.”
„Negentien jaar lang mijn lust en mijn leven. Ik was Landal, ik droomde Landal. Toen ik er kwam, in 1996, hadden we vijftien parken. Bij mijn afscheid waren dat er 75. Elk jaar openden we twee nieuwe parken. Het was altijd druk en dynamisch. We hadden zoveel ambities, zoveel ideeën die pasten gewoon niet in het kantoor. Het was een superbedrijf, beursgenoteerd, met 625 werknemers en een omzet van 320 miljoen euro. Niet voor niks werd het in 2014 uitgeroepen tot klantvriendelijkste bedrijf.”
„Zes jaar geleden kreeg ik diabetes 2. Een paar jaar geleden kwamen daar hartproblemen bij. Ik werd gedotterd en met drie stents in mijn lijf ging ik weer verder. Maar in mijn hoofd gebeurde wel wat. Blijf ik hier mee door gaan? Het bedrijf Landal stond als een huis. Op de belangrijke plekken zaten inmiddels goede mensen. Ik kreeg wat meer afstand en kwam tot de conclusie dat ik de wildste rit wel gereden had. De mooiste tijd was geweest. Ik verlangde weer naar het echte contact met de gasten. Toen ik in 2014 mijn vertrek aankondigde, konden veel collega’s zich geen Landal zonder mij voorstellen. Maar de zaak blijkt, ook zonder mij, gewoon door te draaien.” B&B „In die tijd gingen ook mijn zoons Jip en Hidde het huis uit. Wat nu? Samen met mijn vrouw Jeannette, die net als ik ook op de Hogere Hotelschool in Maastricht heeft gezeten, wilde ik een Bed & Breakfast in Spanje beginnen. Maar ik heb Zuid-Limburgs altijd al het mooiste stuk van Nederland gevonden. Die heuvels, het rustige tempo. Na een half jaar zoeken vonden we deze oude vakwerkboerderij met daarbij het Hans & Grietje-huisje. Toen begon het toch te kriebelen. We zijn flink gaan verbouwen. Nou ja, we hebben het meeste laten doen, want ik zelf kan wel de witte vakken van het vakwerkhuisje wit maken maar daarmee houdt het zo’n beetje op. Mijn vrouw is verantwoordelijk voor de inrichting. Het Hans & Grietje-huisje is voor twee tot zes personen en het vakwerkhuis is geschikt voor tien volwassenen en vier kinderen. We verhuren alleen, het is dus een Bed no Breakfast geworden.”
Bron en hele artikel: De Limburger